Longfibrose en beweging: Stap voor stap naar een actief leven

Het belang van beweging bij longfibrose 

Lichaamsbeweging kent een niet te onderschatten belang voor patiënten met longfibrose. Ondanks fysieke uitdagingen, zoals kortademigheid, is het essentieel om in beweging te blijven. Dr. Bode benadrukt dat een vicieuze cirkel vaak lonkt: “Kortademigheid maakt bewegen moeilijker, wat op zijn beurt leidt tot minder activiteit en een achteruitgang van de spierconditie. Op deze manier raken patiënten vastgeroest, terwijl ze er alle baat bij hebben om in beweging te blijven.” Een goede regel daarbij is om op regelmatige basis, bijvoorbeeld drie keer per week, een half uurtje laaggradige inspanningen te leveren. 

Voordelen van beweging 

Regelmatige lichaamsbeweging biedt tal van voordelen voor patiënten met longfibrose. “We zien dat patiënten die zich houden aan de aanbevolen hoeveelheid lichaamsbeweging zich merkelijk minder kortademig voelen. Ook voelen ze zich comfortabeler bij het vervullen van dagdagelijkse activiteiten, zoals boodschappen doen of het zelf uitvoeren van hun ochtendtoilet. Daarnaast heeft regelmatige beweging ook een angst verlichtend effect,” aldus Dr. Bode. 

Geschikte oefeningen en activiteiten

Hoewel de mate van beweging individueel wordt bepaald, is een algemene stelregel: gedoseerde, laaggradige inspanningen worden aanbevolen. Hiervoor zijn activiteiten zoals wandelen, fietsen of het trappen op een hometrainer met aangepaste belasting ideale opties. “Het is zeker goed om eens de limiet van je lichaam op te zoeken, maar luister vooral naar je eigen lichaam. Het is je beste raadgever. Vraagt het om rust, gun je lichaam dat dan ook,” adviseert Dr. Bode. Raadpleeg steeds een arts of kinesist bij twijfel of vragen over mogelijke fysieke inspanningen. 

Behoud van een actieve levensstijl

Dr. Bode is er zich van bewust dat het behouden van een actieve levensstijl voor patiënten met longfibrose een behoorlijke uitdaging kan zijn, maar vindt het zeker haalbaar. “De directe omgeving van de patiënt is hierbij de belangrijkste motivator,” ervaart Dr. Bode. “De dagelijkse wandeling met de echtgeno(o)t(e), het zorgen voor de kleinkinderen, een stappenteller op de gsm, het zijn kleine gelukmakers of handige hulpmiddeltjes die de patiënt enorm helpen bij hun revalidatie en hen aanmoedigen om in beweging te blijven.”

Dagelijks leven als bron van inspanningen

Als arts wordt Dr. Bode vaak geconfronteerd met patiënten die graag meer willen bewegen, maar door van de evolutie van hun ziekte niet in staat zijn om intensievere inspanningen te leveren. “Ik wil graag benadrukken dat patiënten niet voor ogen moeten hebben dat ze moeten “sporten”, maar dat het volbrengen van hun dagelijkse huishoudelijke of familiale activiteiten soms al volstaat als “revalidatie” om hun functionaliteit te waarborgen.